Blog Listem

24 Mayıs 2012 Perşembe

İkinci şans ...


Bilmezdim güneşin sarı safran rengini, gökyüzü meğer ne kadar başka bir maviye boyalıymış gördüm...

Başakların herbirinin birbirileri ile aynı yöne eğildiğini, ayçiçeklerinin başlarını güneş nerde ise o yana döndüğünü göremezdim. Görmezdim Çünkü kördüm.

Akşamları beni yoran şeyin ,daha sabahtan boş şeylerle yaşamak olduğunu, sıkkın başlayan günlerin birer lutuf sunduğunu anlayamazdım,aymazdım ta ki görmek bir şans daha verilene kadar...

Verildi ve ne tuhafki şimdi görmüyorum yalnızca,gördüklerimi farkediyorum...

O sabah her diğer sabah gibi bir güne kalktım ben...Kalktığımı düşündüm...Kayıp bir nefesi ararken bir yok oluşa gittiğimi düşünene kadar...


Ve sonraki 5 gün boyunca aslında sadece bir güne değil bir ömre uyandığımı anladım.Sahip olduklarıma baktım durduğum yerden,yakındakileri de gördüm uzaktakileri de...

Ne yaptım dedim ben,ne yapmadım güzel olan..

İşte en önce ama en önce unutmak istemedim bir daha o sabahı, nefesimin lutfunu, Rüzgar ın yokluğunu, gözyaşımın ne denli kıymetli bir şey olduğunu, o hastane odasını, odalarını,odalara gelip gidenleri...

Hayatı unutmak istemediğimi anladım...Hayatımı asla ve asla...

Tutup bir yerinden kıyısında yaşamak yerine dalmalı dedim en diplerine,ben böyle mutluydum...

En zor yazı bu benim için..Bunu da zaten unutmamak için yazıyorum sadece...

Çünkü şimdi ikinci şansım var seçme şansımın olmadığı hayatta...Rabbimin lütfu var bana...Yüce Rabbimin...Herşeyimin...

Bu sabah nefes alma özgürlüğü ile kalkmışlığım var...Başından öpüp şükretmişliğim var sevgiliye ve can'a...Sonra hürce ayaklarımın üstüne yürümüşlüğüm,sabah masamda doğradığım bahar dometesim var...

Akşam koşarak gittiğim bir evim,beni benden fersaha fazla düşünen ailem var...

Heveslerim,keyiflerim,yapmak istediklerim ve işte en önemlisi yapma şansım var...

Şükrün şemsiyesi altında,ruhumu zerre mühimmiyatı olmayan saçmalıklarla yormadan,gülerek,gülerek ve yine gülerek yaşama şansım var....

Zaten hepsi de bu kadar..