Seni bana bir tek dugusal bağlar değil bir de göbek bağı bağlıyordu annem...
Doğuşunu gördüğüm o gün o bağı aramızdan ilk kestiklerinde yüzünü görmenin heyecanı ile pek bişey düşünememiştim.
Bugün o bağın kalan kısmıda kopup gittiğinde senin artık bu dünyada tam anlamı ile bir birey olduğunu hisettirdi bana..
Artık annenle bir göbek bağın yoktu ama ben çoktan seninle koparılmasından ruhum yok olduğunda bile emin olamadığım ,
göbek bağından çok daha verimli ve kuvvetli duygusal bağlar kurmuştum bile....
Kuruyup asla düşemeyecek...
Benim bağlarım hiç bitmeyecek...
O şekilsiz göbek parçasını mı ne yaptık?Bilmem senin için ileride ne kadar bişey ifade eder olacak ama büyüklerin engin tecrübeleri ile istikbalini etkileyecek nadide bir parça olarak bir eğitim yuvası bahçesine gömmek üzre sakladık.
İleride tembel olursan vay onu bana saklatanların haline ....
İşin sonu mu?
Seni seviyorum...
Annen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder