Kendine zıplama...

Amma ara verdim dimi...Çok değil aslen Nisan da ki git geli sayarsam yalnızca 3-5 ay...

Ama özellikle şu son iki hafta aklımda kelimeler birbirini itiştirmeye başladı...Daha fazla yer yok zihnimde çoğalan abidik kubidikleri paketleyip kaldıracak...

Yazmak hastalığım benim, hayata saldırganlığım, bilmemnereye yolcululuğum beş kuruşsuz, acayip dehşet bişey...

Tam 3 yaşına yaklamıştı oğlu,sular seller gibi okuduğum çocuk blogunda kendine yer bulamayınca veyahutta bulduğu yerde duramayınca alıp başına kendine giden bir arkadaş vardı...Hala var :)))

O zaman demiştim ki neden? Sonlar bana göre değil olduğundan mı ne neden dedim bu nokta oğlunun bloguna?
Şimdi anlıyorum...

Bende nokta yok ama burada artık kendimden sataşmalarda yok...
Sadece Rüzgar...sadece...

O da eski kayıtları döküp bakmanın sonradan çok haz veren bişe olduğunu bildiğimden...
Burası kapalı bir sandık gibi biriksin Rüzgar' a...
Zati bir dolu şey birikti,bir dolu da şey değişti...

Ama ben belki adını sonradan kendime bile sonra fısıldayacağım bir blog adreste kendime pay çıkaracağım hemde ne yazmak isterde parmaklarım dibine kadar....Başladım bile sayılır...

Yoksa yaş geçtikçe çoğalan fikre bir beyan alanı yaratmamak benim için psikolojik bir sıkıntı yaratabilir...

3. yaşa gelince yavrik,özgülleşince biraz, sanki annelik daha bir kendini farkındalığada dönüşebilir...

Dikkat !

Ebru....